"Milość do trzech Zuckerbrinów" Wiktor Pielewin. Recenzja.

6/14/2019 10:15:00 AM

"Milość do trzech Zuckerbrinów" Wiktor Pielewin. Recenzja.

W dobie kiedy media krzyczą do nas, że czas zacząć dbać o swoje dane powinniśmy się na chwilę zatrzymać i zastanowić, że chyba coś wymknęło się z internetowo-mediowej kontroli. Na początku wszyscy prosili nas o dane, wszyscy prosili nas o informację, a teraz te same osoby się o nie zaczynają bać – a my nie, my tylko ślepo oglądamy teatrzyk, który odgrywa się na naszych oczach.

W terminie „Zuckerbring” odnajdziemy dwa nazwiska: Zuckerberg, który zdominował nasze życia Facebookiem i wszystkimi aplikacjami pochodnymi, oraz Brin, który stanął nad nami jak pan i władca pod przykrywką Googla. Główny bohater powieści ma możliwość obserwowania z boku, z pobocznego toru, całego tego chorego systemu.  Całkowita wolność to prezent, o którym możemy tylko pomarzyć. Jest to nieosiągalne, i niestety musimy się przed sobą przyznać, że jest to po części nasza wina. Proszono nas o informację, a teraz my nie mamy kogo prosić o pomoc.

Jednak problem, przed którym staje czytelnik jest zupełnie inny – z tytułu wynika, że Zuckerbrinów jest trzech. Nie pozostaje nic innego jak poszukiwanie trzeciego pana, któremu podlegamy i tak naprawdę przez niego jesteśmy zniewoleni.

Autor sprawił, że się zatrzymałam – w czasach szybkiego życia, szybkiego jedzenia, szybkiego umierania i szybkiego pochłaniania książek zatrzymałam się i pozwoliłam zabrać się w miejsca swojego umysłu, o których wcześniej nie miałam pojęcia. Dostałam szansę znalezienia się poza ramami i spojrzenia na świat przeciętnego konsumenta nie biorąc w nim udziału.

Pielewin daje możliwość dotknięcia naszego nałogu jakim jest Internet. Staliśmy się uzależnieni od niego niczym od heroiny i codziennie musimy dostarczyć sobie dawkę terroryzmu ze świata, seksu z pobliskiej miejscowości i pozwolić się pozbawić cząstki siebie, bo taka panuje zasada w Internecie – bierzesz coś, ale musisz też coś zostawić. Nawet jeśli nie zostawisz to dwaj tyrani i tak to wezmą. 

Ale najważniejsza sprawa! Książka jest pisana w pierwszej osobie – idealne rozwiązanie dla osób, które potrzebują dodatkowego „wczucia” się. Możemy wejść w czyjąś skórę, tak po prostu.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Psychoskok.