Ariadna Piepiórka "Horologium, czyli dom niezwykłych zegarów". Recenzja.

6/19/2019 03:00:00 PM

Ariadna Piepiórka "Horologium, czyli dom niezwykłych zegarów". Recenzja.

Hej! Czerwiec z pewnością należy do miesiąca książkowego. To już piąta recenzja dotycząca kolejnego dzieła, które miałam okazje przeczytać. Tym razem Wydawnictwo Skrzat przedstawia dzieło pod tytułem "Horologium, czyli dom niezwykłych zegarów". Licząca nieco ponad 350 stronicowa baśń dla mniejszych i większych odbiorców o tym, co jest w życiu najważniejsze. Czujecie się zaintrygowani? 

Warto zwrócić uwagę na samą formę zapakowania książki. Została ona owinięta w papier na którym znalazły się te same grafiki, które spotykamy w środku książki. Ilustratorką jest Zofia Zabrzeska. Całość została przewiązana sznurem. Wisienką na torcie okazał się klucz.Wszystkie te elementy stworzyły tajemniczą całość, a ja miałam ochotę znaleźć tajemnicę, którą poznam dzięki użyciu tego kluczyka.

Głównym bohaterem jest chłopiec o imieniu Aleksander (11 lat), który odkąd pamięta wychowywał się w piwnicy jednej z kamienic. Jedyną osobą sprawującą nad nim "opiekę" była wychowawczyni, która bardziej pilnowała chłopca niż się nim zajmowała. Pewnego razu do ośrodka trafiła Zosia. Dziewczynka posiada niezwykłe zdolności. Potrafi przemieniać się w każde zwierzę.  Mała 8 letnia blondyneczka od razu zaprzyjaźniła się z Olkiem. Dzieci szybko się zaprzyjaźnili i zaczęli traktować się jak rodzeństwo. Zosia poznała świat na zewnątrz i gdy opowiadała o tym bratu ten także zapragnął go poznać. Postanawiają więc uknuć plan i uciec. 

Po opuszczeniu ośrodku świat zewnętrzny nie wydaje się już taki fajny i bezpieczny. Dzieci muszą stawiać czoło głodu i wszelkim niebezpieczeństwom. Starając się jakoś sobie radzić zaczynają okradać ludzi aby jakoś przeżyć. Podczas jednej z kradzieży poznają Stanisława Olszewskiego - mówiącego z ptakami  oraz jego przyjaciela i przełożonego Ludwika, którzy mieszkają i pracują w Horologium. Nieznajomi zabierają dzieci ze sobą do domu i od tamtej pory sprawują nad nimi opiekę.

Horologium jest niezwykłym miejscem, w które stanowi przytułek dla ludzi o niezwykłych zdolnościach. Poznajemy tu Marie, która jest specjalistką w ziołolecznictwie. Barbarę, posiadająca umiejętność czytania w myślach. Najsilniejszego człowieka na świece, niegdyś kapitana słynnego statku "Skarb Mórz" - Michała Ordona. Miłośnika książek i wiedzy Niemca Franza Beckera. Salomee - dziewczynę, której największą umiejętnością była możliwość stania się niewidzialną. Mówiącego z ptakami Stanisława i opiekującego się pokojem z zegarkami Ludwika. Ci wszyscy niezwykli ludzi stali się dla naszych małych bohaterów rodziną i nauczycielami życia. Zosia trenowała swoje niezwykłe umiejętności. Olek natomiast nie czuł się zbyt pewnie, gdyż był zwykłym dzieckiem nie obdarzonym żadną nadprzyrodzoną umiejętnością wśród tylu niezwykłych ludzi.

Jak się później okazało był najbardziej niezwykły. Stało się tak za sprawą pewnej baśni, według której dawno temu zła wiedźma ukradła matce dopiero co urodzonego syna i ukryła w jego sercu klucz. Otwierać miał on skrzynię zawierającą najcenniejszy skarb na świecie.  Zarówno skrzynia jak i klucz były bardzo blisko siebie. Jak się okazało ten pierwszy był ukryty w naszym bohaterze. Ludzie, którzy się dowiedzieli o tym zamieniali się w chciwych i zawistnych. Te uczucia zaćmiewały zdrowy rozsądek i wzbudzały chęć za wszelką cenę zdobyć ten skarb. Nawet kosztem czyjegoś życia.

Bractwo niezwykłych starało się z całych sił uchronić Olka i skrzynię przed społeczeństwem. Niestety dzięki zdrajcy w ich gronie i wielu intrygom prawda wyszła na jaw i zaczęło się polowanie na skarb. Nie chce zdradzać Wam wszystkich szczegółów, bo chciałabym aby każdy z Was po tą książkę sięgnął i się dowiedział jaki był koniec tej historii. Mogę tylko powiedzieć, że jest on z pewnością zaskakujący.

"Żaden skarb na świecie nie jest wart tego, żeby poświęcić dla niego czyjeś życie."

Bez wątpienia jest to baśń, gdyż posiada wątki fikcyjne, nadprzyrodzone, wręcz magiczne. Zarówno postacie, jak i niektóre elementy, jak np. zegarki mają swoją szczególną moc. Są tu porównane do ludzkich istnień i czasu, który im pozostał. Tych zegarków nie można naprawić, zniszczyć, ani zmienić ich czasu. Pomimo iż jest to książka dla dzieci, z pewnością spodoba się dorosłym. Niesie w sobie przekaz o miłości, samotności i poświęceniu. Te cechy stanowią nieodłączną część życia nie tylko dzieci, lecz także dorosłych. Pamiętajmy, że w każdym dorosłym drzemie dziecko. Dlatego też ta lektura jest dla każdego.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Skrzat.