Joanna Dubler "Dobre ciastko". Debiut literacki z serii udanych?

1/25/2020 11:38:00 AM

Joanna Dubler "Dobre ciastko". Debiut literacki z serii udanych?

Chciałoby się rzec, że z nadejściem Nowego roku wreszcie spełni się jedno z moich niemal corocznych postanowień, którego (co roku) nie umiem dotrzymać. Jest nim systematyczność ;) Dotyczy to nie tylko blogosfery, ale także życia poza internetem. Uwielbiam czytać i pisałam, że na blogu będą się pojawiać recenzję tego, po co sięgam. W zeszłym roku całkiem nieźle mi się to udało, a zatem kontynuuję tą tradycje.

Zuzia ma 29 lat i mieszka w Gdyni. Wydawałoby się, że jest w udanym idealnym związku z Konradem. Prawie idealnym... Jej chłopak ma bowiem oczekiwania seksualne, których Zuzia nie chce spełnić. 

Z pewnymi oporami dziewczyna próbuje zaspokoić zachcianki swojego partnera, ale kończy się to małą aferą w najczulszym punkcie jego ciała. Ich związek się rozpada i Zuzi nie pozostaje nic innego, jak wrócić do rodzinnego domu.

Zastanawia się, czy to nie ona ponosi część winy za to, że Konrad odszedł, i postanawia otworzyć się na nowe doznania. Rozpoczyna się seksualna odyseja Zuzi.

"Dobre ciastko" jest pierwszą książką po którą sięgnęłam w  tym roku. Debiut literacki Joanny Dubler - absolwentki psychologii zapowiadał się całkiem fajnie. Autorka interesuje się relacjami damsko-męskimi co da się tu wyczuć. Główna bohaterka Zuzanna interesuje się psychoanalizą i wiele zdarzeń w swoim życiu rozpatruje pod tym pryzmatem. Jest ułożoną i bardzo ogarniętą dziewczyną, która próbuje cały świat podporządkować sobie, w tym swojego narzeczonego Konrada. Chłopak jednak ma nieco inną wizję na ich wspólną przyszłość i teraźniejszość. Jako facet ma swoje "potrzeby". Zuzia nie jest w stanie się do nich przemóc dla tego też ich "idealny" związek się rozpada. Główna bohaterka próbuję pookładać sobie życie i bije się z myślami dlaczego to właśnie w ten sposób się wszystko potoczyło i kto ponosi za to winę. W pierwszym odruchu obwinia o to najlepszego przyjaciela Konrada - Borysa. Okazuje się jednak, że sprawa nie jest aż tak bardzo oczywista, a podejście dziewczyny do życia i facetów zmienia się wraz z poznaniem chłopaka, którego niegdyś obwiniała o rozpad swojego związku.

Słodkie pożądanie i pikantne fantazje...miały być zawarte w tej książce, ale czy były? Nie czuje się do końca przekonana, że daną lekturę należy zaliczyć do serii "pikantnych". Za dużo pikanterii tu nie odnalazłam. Owszem, sercowe perypetie głównej bohaterki momentami były pikantne, ale wciąż czuję niedosyt.  Spodziewałam się, że po rozstaniu z narzeczonym jej życie całkowicie się zmieni. Zacznie ufać swoim uczuciom i  nie da się nabrać na słodkie słówka ze strony płci przeciwnej. W pewnym momencie uczuciowe rozterki Zuzi mnie nawet odrobinę nudziły. Dziewczyna sama nie wiedziała czego chce. Po dwóch nieudanych próbach bała się zaufać facetowi, do którego od zawsze była wrogo nastawiona, a jednak to właśnie on okazał się być najbardziej wartościowy z całej trójki.

Historia należy do lekkich romansów z "odrobiną" pikanterii. Jak  na debiut literacki nie jest źle. Kunszt się nabywa z czasem i myślę, że czytelnicy takiej literatury powinni zdawać sobie z tego sprawę. Egzemplarz otrzymałam z portalu www.czytampierwszy.pl

Czytaj więcej

A jak Ty się zachowasz w sytuacji największego zagrożenia? "W uścisku Katriny" Kuba Kucharski.Recenzja.

1/02/2020 10:58:00 AM

A jak Ty się zachowasz w sytuacji największego zagrożenia? "W uścisku Katriny" Kuba Kucharski.Recenzja.

Tak się złożyło, że dziś mam dla Was jeszcze jedną recenzję. Po raz kolejny jest to pozycja Wydawnictwa ANNAPURNA. Znów miałam okazje się zachwycać oprawą graficzną książki. Okładka przyciągnęła moją uwagę od razu, ale to, co zobaczyłam w środku przerosło moje najśmielsze oczekiwania. Niestety po raz pierwszy na blogu nie zobaczycie zdjęć w moim wykonaniu. Wszystko za sprawą tego, iż podczas wizyty mojej przyjaciółki (również mola książkowego ;)) pochwaliłam się, że przeczytałam świetną lekturę. Temat tak ją zaciekawił, że mi ją zwinęła sprzed nosa, pożyczyła znaczy. Przyszedł czas na recenzje, a ja przypomniałam, że ani zdjęć nie mam, ani samej książki. Dlatego też przedstawię Wam tu tylko okładkę. W końcu zawsze musi być ten pierwszy raz, prawda?

Okładkę pożyczyłam od jednej z księgarń. Na żywo jest piękniejsza. Rzuca się w oczy i moim zdaniem jest dość mocna. Porusza taki temat - mocny, więc nie mogło być inaczej. Jest to swego rodzaju pamiętnik autora, który był uczestnikiem strasznych wydarzeń, które na zawsze odmieniły życie wielu tysięcy osób, w tym autora. Chodzi o rok 2005 i największy w historii huragan Katrina, który przeszedł przez Nowy Orlean. W tym czasie nasz bohater wraz z grupą innych studentów z Polski w ramach programu Work & Travel trafia do miejsca, które za chwilę przeżyje horror. Pracują, poznają otoczenie i ludzi. Gdy trafia do nich informacja o zbliżającym się nadejściu huraganu za namową sąsiedzi udają się do stadionu Superdome, który ma służyć jako miejsce schronienia dla osób, które nie zdążyły się ewakuować. Po chwili centrum miasta zostaje zalane wodą. A "uratowani"...użyłam wyrazu w cudzysłowie, gdyż osoby znajdujące się na stadionie teoretycznie są uratowani przed żywiołem, ale muszą stawiać czoło własnemu strachu. Kilkadziesiąt tysięcy osób zaczyna walkę z instynktami, które budzą się w człowieku w obliczu zagrożenia. Jakie skutki niesie za sobą takie traumatyczne przeżycie? Co myśli i przeżywa ktoś, kto musi stawiać czoło tak potężnemu żywiołowi? I co zostaje głęboko w sercu ofiar? Poznacie sięgając po tą książkę.

W obliczu takich żywiołów jesteśmy bezradni. Nie jesteśmy w stanie nic zdziałać. A jedyna myśl to taka, że umierać jeszcze za wcześnie i chciałoby się to wszystko przetrwać. Wspomnienia autora doskonale można sobie zobrazować za sprawą zamieszczonych w książce zdjęć i "rewolucji", jaką one przedstawiają. W jednej chwili wiele osób musiało dorosnąć i stawiać czoło temu, co się działo. Tego typu historię dają do myślenia. Uczą nas pokory wobec świata i umiejętności docenienia tego, co jest dla człowieka najważniejsze - życia. Nauczmy się doceniać najmniejsze rzeczy każdego dnia i cieszmy się nim, jakby to właśnie ten miałby być tym ostatnim, gdyż nigdy nie wiadomo co nas czeka jutro...i czy w ogóle jutro nastąpi.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu ANNAPURNA.

Czytaj więcej

Mia Słowik "Jak zostałam peruwiańską żoną". Recenzja.

1/02/2020 09:56:00 AM

Mia Słowik "Jak zostałam peruwiańską żoną". Recenzja.

Witam Was w Nowym 2020 roku pierwszą recenzją. Tak się składa, że będzie to kolejna książka z mojej kolekcji, która wciąż rośnie. Po raz pierwszy natomiast będzie to pozycja od Wydawnictwa ANNAPURNA z którym dotychczas nie miałam styczności. Już na wstępie warto zaznaczyć, że książka zawiera w sobie przepiękne ilustracje, które z pewnością przyciągną wzrok każdego czytelnika.

„ Wiesz? Wiesz co? No wiesz co? No wiesz, co ci powiem? Wiesz, co ci powiem tak szczerze? Dla mnie to ty jesteś nienormalna! – wyznała mi w przypływie szczerości moja mama”.

Przyznam się szczerze, że początek książki, którą ostatnio wchłaniałam strona po stronie, lekko mnie przeraził. We wstępie już poznajemy główną bohaterkę o imieniu Mia. Jest to zagubione, niezrozumiane przez wszystkich dziewczę, wciąż szukające tej odpowiedniej ścieżki życiowej. Rodzina jej nie rozumiała. Matka wyzywała ją od idiotek. Odkąd była małym dzieckiem wciąż słyszała, że jest „zła po ojcu”. Wydawać by się mogło, że przechodziła ciężki okres, ale kiedy zaczęła dorastać, zrobiło się jeszcze gorzej. Rodzina coraz to bardziej patrzyła na nią jak na dziwoląga. A kiedy Mia oznajmiła, że wzięła udział w kursie medytacji, wówczas było to już apogeum całej sytuacji.

Mając świadomość tego, że dzieje się z nią coś nie tak doszła do wniosku, że ktoś powinien ją „naprawić” i wskazać jej odpowiednią drogę w życiu. Tak oto poznała Mirellę – terapeutkę ustawień systemowych, czyli terapii z pogranicza psychologii i ezoteryki. Na pierwszą sesję do Zielonej Góry pojechała pełna ciekawości, ale także obaw. Po pierwszym spotkaniu Mia poczuła się bardzo dobrze, jakby wszystkie troski poszły w dal. I to właśnie za namową terapeutki bohaterka wyrusza w wielki świat Ameryki Południowej.

Postanawia odkrywać zupełnie nieznane jej dotąd lądy, jak np. Kolumbia, która niekoniecznie jest bezpieczna zwłaszcza dla samotnej kobiety. Opisuje swoją szaloną podróż, poznając inne kultury oraz ludzi, zdobywając tym samym nowe doświadczenie oraz podejście do życia. Zaskakujące jest również to, że poznaje również mężczyznę. Czy Mia zostanie zrozumiana i będzie miała szansę na związek?

Pierwszy raz w życiu miałam okazję przeczytać tego typu książkę, która w istocie nie jest typową książką przyrodniczą. Przypuszczałam, że zderzę się ze zbyt dużym, często dla mnie nudnym opisem różnego rodzaju krajobrazów, zakątków, które owszem – warto poznać, ale inaczej jest czytać, a inaczej widzieć to wszystko na żywo. Jednak autorka, która jednocześnie jest bohaterką powieści wszystko opisała w bardzo interesujący sposób. Przenosi nas do swojego jakże dziwnego życia, jednak dzięki temu mamy okazję poznać kobietę, która mimo swoich problemów nie poddaje się i próbuje odnaleźć swoją własną drogę życiową. Dla mnie to szaleństwo. Lubię wyzwania, ale nie mam jednak w sobie na tyle odwagi, aby za namową obcej mi osoby udać się w tak daleką podróż. Do tego sama.

Dlatego cieszę się, że wraz z Mią mogłam przeżyć jej wycieczkę, pomimo niebezpieczeństw, jakie na nią w trakcie czyhały, to jednak żadna krzywda jej się nie stała. Jest to literatura faktu, ale powiedziałabym również, że przeplata się tutaj także gatunek psychologiczny. Całość zaś czasami czytało się z humorem.

Czy uda się Mii odnaleźć odpowiednią drogę i zrozumienie? Tego Wam nie powiem, musicie sami sięgnąć po tą książkę i się przekonać o tym, jak to jest, kiedy nagle człowiek gubi się we własnym życiu.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu ANNAPURNA.

Czytaj więcej